ANNE OLMAK!

Anne olmak, her kadının çocukluğundan beri kurduğu bir hayal. Daha küçükken oyuncak bebeğiyle oynamaya başlar. Ona yavrusu gibi davranır. Yıkar, saçını tarar, kıyafetini değiştirir. Ağlarmış gibi susturmaya çalışır, pış pışlar, ninniler söyler. Her kadının fıtratında vardır annelik içgüdüsü. Kendi doğurmasa ve hiç çocuğu olmasa bile! Düşen bir çocuğu kaldırıp üzerindeki tozu silkeler. Kıyafetini düzeltir ve yanaklarını okşar. Bir kadının çocuklara duyarsız olması neredeyse mümkün değildir.

Anne olmak, bir kız çocuğunun “Büyüyünce ne olacaksın?” sorusuna verdiği gizli bir cevaptır.  İçinden, sessizce, “Bir de anne olacağım, çocuklarımı büyüteceğim.” der, her kız çocuğu gibi. Elindeki oyuncak bebeğine sarılırken, gözlerini kapatıp gerçek olmasını dilerken… Sonra bir gün, gerçekleşir bu hayal ve anne olur. Dokuz ay taşır karnında, neredeyse bebeğinin üç katı kiloda bir yükü. Kemikleri yerinden ayırıp, tekrar yerine yerleşen sancılarla doğum yapar. O kadar acıyı hiç çekmemiş gibi hemen sarılır yavrusuna. Ve kapar gözlerini, tıpkı çocukluğundaki gibi. Sevinirken, “Bu sefer gerçek bir anne oldum.” der içinden.

Uykusuz geceler, gaz sancıları, emzirmekten yara olan meme uçları ve dahası… Daha da zoru yetiştirme çabası, iyi insan olsun kaygısı. Okul seçimi, meslek seçimi, arkadaşı, sevgilisi, eşi-dostu. Daha neler neleri… Kaç yaşına gelirse gelsin, her sarılışında çocukluğundaki aynı his. “O benim yavrum.” demesi.

Anne olmak, ne güzel şey öyle değil mi?

Peki, Filistin’de anne olmak nasıl bir şey?

Daha gebe kaldığında, yavrusunun geleceğine sevinirken birlikte ne kadar yaşarız ki diye düşünmesi.

Birlikte ne kadar yaşarız kaygısının ne doğum sancısını ne de gelecek endişesini hissettirmemesi.

Yavrusunun ağlamasını, bomba seslerinin bastırması.

Gülen gözlerinin, bir anda korkuyla büyümesi.

Evinin salonunda, sessiz kahkahalarla oynarken camların üzerine patlaması.

Herkes çocuğunun büyüyünce ne olacağını düşünürken o annenin çocuğunu yaşatma kaygısı.

Dahası, cenazesine dokunma ihtimalinin olup olmaması.

Yıkılmış bir binanın altından çıkar mı?

Parçalanmış vücudu toparlanır mı?

Yavrusuna son kez sarılıp gözlerini kapatabilir mi o anne?

Aynı sahnede feryat, aynı sahnede figan, aynı sahnede teslimiyet.

Anne olmak, her yerde aynı değil.

Filistin’de anne olmak, bambaşka duygular verir insana.

Filistin’de anne olmak, bambaşka bir güç ister.

Filistin’de anne olmak, bambaşka bir cesaret ister.

Filistin’de anne olmak, bambaşka bir teslimiyet ister.

Filistin’de anne olmak, istemekten ziyade vazgeçmeyi bilmektir.

Filistin’de anne olmak, yavrusuna nasıl veda edeceğini bilmektir.

İşte, 2023 Aralık ayında ve savaşın göbeğinde bir annenin yavrusuna vedası;

“Sen razı ol Ya RABBİ!

Sana hamd olsun Ya RABBİ!

Yeter ki Sen razı ol Ya RABBİ!

Beni de affet Ya RABBİ!

Bana çocuklarımla şehit olmayı nasip etmediğin için, hayatta kaldığım için üzgünüm.

ALLAH’ım çocuklarıma yetişip bana da şehit olmayı nasip et.

Sorun değil yavrum, sen RAHMAN’la berabersin.

Cennette şehitsin yavrum, Peygamberin ve arkadaşlarının yanında.

Ben de sabırlı olacağım yavrum.

Peygambere, Ebubekir’e ve arkadaşlarına selam söyle.

Filistin’de anne olmak, yavrusunun şehitliğine sevinip, kendinin yaşamasına üzülmektir.

 

Deneyimsel Tasarım Öğretisi, insana hayat yolunda ihtiyacı olan tüm bilgileri veren gerçeklik ilmidir. Deneyimlerden yola çıkarak ulaştığı gerçek bilgilerle insanın geleceğini tasarlaması için stratejiler üretir. Problemlerini nasıl çözebileceğine dair gerçek yöntemler sunar. 

“Kim Kimdir?”, “İlişkide Ustalık”, “Başarı Psikolojisi” programlarıyla mutlu ve başarılı olmanın yöntemlerini aktarır.

“Keşfedilmemiş tek şey: Daha iyisidir.”

Yahya Hamurcu