Ramazanı Karşılamak

RAMAZANI KARŞILAMAK

Nermin oldukça titiz bir ev hanımıydı ancak o hafta başka bir hali vardı. Evde tatlı bir telaş hakimdi. Halılarını yıkadı, nevresimlerini değiştirdi. “Ohh... mis gibi, bembeyaz.” Diye geçirdi içinden. Temizlikten sonra mutfak işlerine koyuldu. Sahur çöreksiz olmazdı Nerminlerin evinde. Daha sırada yapılacak çok iş vardı. Güllaçlar, börekler, köfteler. 

Oğlu Musa sordu;

• Anne sen neden bu kadar hazırlık yapıyorsun, bu kadar yemeği kim yiyecek ki? Yoksa birileri mi gelecek? 
• Oğlum tek başımıza yemeyeceğiz tabi ki. Deden, babaannen, anneannen, iftarda hepsi bize gelecek.

Nermin’in Ramazanla ilgili çok planı vardı. Kendine, ailesine, yakın çevresine ve uzak çevresine dahi uzanan planlar… Çeşit, çeşitti bu planlar. Bedeninden ruhunun arınmasına bir yolculuk, sevdikleri ile iftarlar, yardıma ihtiyacı olanlara uzanabilmek gibi daha neler neler… O esnada Musa’nın sesi ile irkildi. Eee Musa’nın da kendince planları vardı tabi.

• Anne, beraber evimizi süsleyelim mi?
• Tabi ki ne güzel olur” 

Birlikte Ramazan süsleri almaya gittiler. Ramazan süslerinden son bir tane kalmıştı. Bu yıl anlaşılan herkes evini süslüyordu. Kırtasiye sahibi; “Nermin abla inanılmaz... Bu yıl elimdeki tüm malzemeler gelir gelmez bitti” dedi kocaman gülümseyerek. Nermin “Ne güzel, herkeste bir neşe, bir heyecan var demek ki” dedi. 

Musa sabırsızlanıyordu evi süslemek için. Eve döner dönmez hemen hazırlıklara başladılar. Musa balonlardan başlamak istedi. Tüm gücüyle üfledi elindeki mavi balona. Nermin salonun bir köşesini, Ramazan’a özel bir alana çevirmişti. Balonlar, “Hoş geldin Ramazan” yazısı, kandil süsleri, ay yıldızlar, özel şekerlemeleri ve daha niceleri bu alana özenle yerleştirmişti.

Musa çok mutluydu. Onun için de büyük bir eğlence çıkmıştı. Aslında Nermin’in amacı, Musa’nın bilincine Ramazan’ı tatlı hatıralar ile yerleştirmekti. Bir kutlama, sevinç ve mutluluk olarak aktarmaya çalışıyordu... Özellikle çocukların etraflarında neyi görürse uyguladığını biliyordu Nermin.  

Salonun o değişen havası tüm ev halkına iyi gelmiştir. İnsanı bambaşka bir âleme götürüyordu. Akşam ezanıyla ailecek ilk iftarlarını açtılar. Nermin çocuklarına baktı ve şöyle dedi: “Ramazan ne büyük nimet. Evimiz huzur doldu. İnsan sağlığına faydalarını mı saymalı yoksa insanın sabrını ve iradesini nasıl güçlendirdiğin mi? Ramazan say say bitmez bir derya deniz…”

Deneyimsel Tasarım Öğretisi der ki; insan neyi algılarsa onu aktarır. 

Peki, biz çocuklarımıza nasıl algılatıyoruz bu hayatı? Cam bir ekranın ardından. Oysa küçük bir ekrana sığabilir mi koskoca hayat. Başkasının gözünden bakarken ne kadar gerçeği algılayabilir insan? Ve ne kadar tarafsız kalabilir? Anne babasından daha iyi öğretebilir mi güzel ahlakı o ekrandaki zat.  Güçlü ve merhametli olmayı, cömertliği, çalışkanlığı, azim ve sabrı ailesinde görmeden nasıl uygular bir evlat.

Çocuklarımızın yarın ne konuşacağı, nasıl yaşayacağı, neye kıymet verip neyden etkileneceği… bugün algıladıklarıyla ilgili. 

Ve onlar başı boş bırakılamayacak kadar değerli…

Deneyimsel Tasarım Öğretisi, insana hayat yolunda ihtiyacı olan tüm bilgileri veren gerçeklik ilmidir. Deneyimlerden yola çıkarak ulaştığı gerçek bilgilerle insanın geleceğini tasarlaması için stratejiler üretir. Problemlerini nasıl çözebileceğine dair gerçek yöntemler sunar. 

“Kim Kimdir?”, “İlişkide Ustalık”, “Başarı Psikolojisi” programlarıyla mutlu ve başarılı olmanın yöntemlerini aktarır.

“Keşfedilmemiş tek şey: Daha iyisidir.”

Yahya Hamurcu