DAĞLAR VE BİRLEŞEN OLMAK

Kadife, toprak tonlarında, geometrik desenli dağlar gözüküyor tepeden. Birbirinden tamamen farklı bir o kadar da uyum içerisinde. El ele sıralanmış, birleşmenin güzelliğini anlatıyorlar. Bazen hayatın ona bir şeyler anlattığını fark eder insan. Bugün de o günlerden biri.

Son seyahatiydi Nihan’ın Palandöken’e. Elinde kabin boy valizi, aklında yetişmesi gereken projelerle havaalanı yolunu tuttu. Her seyahat ettiği şehirden bir defter alır, orayla ilgili bir şeyler yazardı. Bu kez de öyle yaptı. Defteri erkenden aldı almasına ama yazmaya bir türlü zamanı olmadı. Üzülüyordu yazamadığına ama hala bir şansı vardı. Uçakta uykusu gelmezse, baştan sona doldurmayı düşünüyordu defteri. Henüz ne yazacağını bilmese de…

Havalimanındaki kontrollerden geçip yerine oturdu. Sırasını beklerken gündeme göz atmak istedi. Dünyaca ünlü bir markanın ortaklarından ayrıldığı haberine denk geldi. Ayrılırken yaşadıkları talihsizlikler ve sonrasındaki iflaslarıyla haber sitelerinin ilk sıralarına yerleşmişlerdi. Hangi sayfayı açsa aynı haber vardı. Hal böyle olunca, ilgisini çekti ve okumaya karar verdi. “Ortaklıkla beraber servetleri de bitti.” yazıyordu manşette. Babası hep, “Birleşmekte hayır vardır kızım. Tek başına dünyayı bile fethetsen hayır gelmez.” derdi. Haberi yarım bırakıp babasının bu anlattıklarına daldı zihni. Arkadaşlarıyla birleştiği zaman ortaya çıkardığı projeleri düşündü. Gerçekten en güzel projeleri ve organizasyonları onlarla birlikteyken olurdu. Ailesi aklına geldi. Bir zamanlar kocaman, geniş bir ailesi vardı. Babaannesi üst katta, halası alt katta yaşardı. Sabah kahvaltılarında bahçede toplanırlardı. Bayram sabahları herkes akın akın gelir, ortalık şenlik yerine dönerdi. “Nerede o eski bayramlar!” demek için henüz gençti ama şimdiden bir şeylerin değiştiğinin farkındaydı. Herkes şehrin başka bir ucuna yerleşmiş, bayramlarda çekirdek aileleri ile tatile gidiyorlardı. Yakın arkadaşlıklar eskisi kadar yakın değildi. Hastalandığında çorba getireni pek yoktu. Kimse kimsenin ihtiyacını, derdini düşünmüyordu. İlişki konusunda biraz bencilleşilmiş olduğunu düşündü. Çünkü kendisi de öyleydi artık. Ne yapacaksa kendi başına yapmak istiyor, sevdiği kişileri bile aramak aklına gelmiyordu. Bir iş yapacaksa kendi başına hızlıca hallediyordu. Birleşen olmak nasıl bir şey tamamen unutmuştu.

Koltuğuna yerleştikten sonra çantasından defterini çıkardı. Ne yazacağını düşünürken pencereden manzarayı seyretmeye başladı. Kadife gibi gözüken sıra dağlar, o kadar güzel bir görüntü oluşturuyordu ki… Defteri kapattı, düşünmeye başladı. “Dağlar bile birleştiğinde daha güzel.” dedi içinden. Koskocaman, sivri bir dağ hayal etti. Ürkütücü geldi biraz. Tek başınalığı simgeliyordu sanki. Küçük ama el ele tutuşmuş bu zarif dağlar daha sevimli geldi ona. Birlik olmuş, şehri kuşatmış gibilerdi. Öylesine naif ve sükunet veren bir halleri vardı ki, gözlerini onlardan alamadı. “İnsan deniz manzarası seyreder, ormana, çiçeklere bakar ama dağ seyreder mi? Çok ilginç.” dedi kendi kendine. Şehir hayatında pek dağ görme fırsatı olmadığı için mi yoksa böyle dağlarla ilk kez karşılaştığı için mi bilinmez, çok keyif almıştı Nihan.

Defterini tekrar açtı. Ne yazacağını bulduğu için biraz heyecanlıydı. Aceleyle kalemin kapağını arkasına takıp yazmaya başladı. Uçağın kalkmış, kalemin titriyor olmasını önemsemedi. Ara sıra dağlara bakıyor, ardından büyük bir ilhamla yazıyordu. “Birleşen olmak ve dağlar.”  Sabahtan beri her düşündüğü şeyin dağlara bağlanması ona çok mucizevi geldi.

Tekrar tekrar düşündü ve yazmaya başladı: “Tek olmak değil bütün bereket birleşen olmaktaydı aslında. Birleşemeyen şirketler, aileler, arkadaşlıklar dağıldı. Kimse tekliğin ve paylaşmamanın hayrını görmedi. Bu dağlar kadar sevimli gözükmedi. Sivri dağlar gibi yapayalnız ve ürkütücü gözüktü aslında. Sonu da pek iyi olmadı. Çünkü sivri olanın köşeleri çabuk kırılır. Geçen gün yaptırdığı manikürden sonra bunu da anlamıştı. Tırnaklar bile sivri olmaya uygun değildi. Hayat da bizim sivrilmemizi değil, sıra dağlar gibi el ele tutuşmamızı istiyor demek ki.”

İnsanın mutluluk ve başarısının sırlarının, dağların bu görüntüsüne saklandığını fark etmek hayatın iletişim şekli gibi geldi onun için. Hayretle manzaraya tekrar baktı. Defterine son cümlelerini yazdıktan sonra çantasını topladı. İniş vakti çoktan gelmişti.

Deneyimsel Tasarım Öğretisi der ki: Birleşen üstündür ve bereketlidir. Hayat birleşenleri destekler.

İnsan bu hayatta başarılı olmak ister ama hayatın kurallarını bilmediği için yanlış hamleler yapar. Sonunda başarısız ve mutsuz olur. Bu kısır döngüden kurtulamaz. Oysaki hayatta bilmediğimiz nice yasalar vardır ve bunları öğrendiğimizde işlerimizde, ilişkilerimizde çok daha başarılı olduğumuzu fark ederiz. Birleşen olmak da bunlardan biri.

Hayırlarda birleşebilmek dileğiyle…

 

  Deneyimsel Tasarım Öğretisi, insana hayat yolunda ihtiyacı olan tüm bilgileri veren gerçeklik ilmidir. Deneyimlerden yola çıkarak ulaştığı gerçek bilgilerle insanın geleceğini tasarlaması için stratejiler üretir. Problemlerini nasıl çözebileceğine dair gerçek yöntemler sunar. 

“Kim Kimdir?”, “İlişkide Ustalık”, “Başarı Psikolojisi “ programlarıyla mutlu ve başarılı olmanın yöntemlerini aktarır.

“Keşfedilmemiş tek şey: Daha iyisidir.”

Yahya Hamurcu