Yanlış Kapı

YANLIŞ KAPI

Uzun bir aradan sonra bir araya gelmişlerdi Elif ve Sinem. Denize manzarasına martı seslerinin eşlik ettiği bir kafede buluşmuşlardı. Elif bir taraftan anlatırken bir taraftan da çaylarını yudumluyorlardı. "Hep ben anlattım biraz da sen anlat, nasılsın, neler yapıyorsun?" diyerek sözü Sinem’e bıraktı. Sinem birden ağlamaya başladı. Elif, şaşkınlıkla masadaki peçeteyi uzattı.

-       Ne oluyor, Sinem, yanlış bir şey mi söyledim?

-       Yok, senle ilgisi yok.

-       Anlatmak ister misin?"

-     Bir insanın aldığı tüm kararlar yanlış olabilir mi? Hep yanlış kapıdan giriyorum. Aldığım tüm kararlar yanlış ve hepsinin bedelini ağır ödüyorum.

-       Hangi kararların mesela?

-       Üniversite tercih zamanı, lise grubumdan ayrılmamak için istemediğim bölümü tercih ettim. Üçüncü sınıfta, artık istemediğim bölümü okumanın yüküyle üniversiteyi bıraktım. Lise grubuna soracak olursan, grup zaten ilk sene dağıldı. Tekrar hazırlanayım dedim olmadı, öz disiplinimi oluşturamadım. İş hayatına gireyim dedim orada da tutunamadım. Her ay iş değiştiriyorum, hiçbir yerde mutlu olamıyordum. Böyle savrulurken Mehmet'le tanıştım. İlk zamanlar bana kendimi o kadar iyi hissettiriyordu ki, olumsuz tüm yönlerine rağmen kalbimin sesini dinledim. Sonrasını biliyorsun olmadı, devam ettiremedik. Artık sağlıklı besleneceğim diyorum ama markette sağlığıma iyi gelmeyecek şeyler alırken buluyorum kendimi. Hayatımda büyük meselelerde karar veremediğim gibi, ufacık küçük meselelerde de yanlış kararlar veriyorum.  Elif, sence ben neden doğru kararlar veremiyorum?

-       Karar verirken düşünüyor musun, irdeliyor musun? Bu karar bana uygun mu, değil mi diye?

-       Düşünüyorum ama çok değil. Genelde kalbimin sesini dinliyorum.

Sinem son cümlesini söyledikten sonra öyle kaldı bir an. Kalbinin sesini dinlemek ne kadar sık kullandığı bir ifadeydi. Yeni fark etti. Kararlarını hep duygularının en yoğun anlarda alıyordu. Hiç düşünmeden onu heyecanlandıran şeylerin peşinden gitmeyi seçiyordu. Hep duygularına hitap eden kısımları düşünüyor ama bedelini hiç düşünmeden kararlar veriyordu. Yoksa karar aldım sanıp heves mi ediyordu acaba?

Elif konuşmaya devam etti

-       Sinemcim insan bazen isteklerin peşinden gitmeyi, hevesle hareket etmeyi karar zanneder. Karar vermek insanın duygularına hakim olarak işin yükünü, getirisini götürüsünü hesaplayarak olabilecek bir şey.

-  Ben hiç böyle düşünmemişim Elif. Ne kadar haklısın. Bir ömür hiç karar vermemiş sadece heveslerimin peşinden koşup durmuş olabilirim.

Kimi zaman insanın duyguları o kadar yoğun olur ki düşünmeden hızlıca kararlar verir. Bana faydası var mı yok mu düşünmez? Yapabilir miyim yapamaz mıyım diye ölçüp tartmadan kaptırıp gider. Verdiği kararların nasıl yükü olduğu ve neyle sonuçlanacağını düşünmek aklına gelmez. O zaman da istemediği durumlarla karşılaşır. Tıpkı bir terzinin kumaşı öylesine kesip biçip sonra da neden olmadı demesi gibi. Oysaki yapılan her seçimin, atılan her adımın hayatta bir karşılığı vardır.

Deneyimsel Tasarım Öğretisi der ki: Karar istediğimiz şeyin bedelini kabul etmektir ve en iyi kararlar egomuz, duygularımız en azken verilen kararlardır.

Duygularla girilen kapı yanlış kapıydı, duyguları kontrol edip isteğimizin bedelini düşünerek girdiğimiz kapı ise doğrusu…

 

   Deneyimsel Tasarım Öğretisi, insana hayat yolunda ihtiyacı olan tüm bilgileri veren gerçeklik ilmidir. Deneyimlerden yola çıkarak ulaştığı gerçek bilgilerle insanın geleceğini tasarlaması için stratejiler üretir. Problemlerini nasıl çözebileceğine dair gerçek yöntemler sunar. 

“Kim Kimdir?”, “İlişkide Ustalık”, “Başarı Psikolojisi “ programlarıyla mutlu ve başarılı olmanın yöntemlerini aktarır.

“Keşfedilmemiş tek şey: Daha iyisidir.”

Yahya Hamurcu