Artık Kaçma!

ARTIK KAÇMA!

Güneş batarken herkes masasını toparlamış ve hafta sonu planlarını konuşarak yola koyulmuştu. Merve ise işten çıkmadan önce iş yerinin restoranında oturup bir yorgunluk kahvesi içmeyi istemişti. Genelde akşam çıkışlarda hele de cuma günleri bunu hep yapardı.  Ona göre bir hayli yorulmuştu, “En iyisi biraz soluklanıp çıkayım.” diye düşündü. İş arkadaşları yanından geçerken her zaman ki gibi “Yine işin yok, oturuyorsun anlaşılan.” diye takılmışlardı.  Derin bir acı hissederek sadece tebessüm etti Merve. Aslında o kadar çok yapılacak şeyi vardı ki! Bir türlü de yetiştiremiyordu. Hatta bunun sıkıntısı içini iyice daraltmıştı.

Kendinden daha ağır bir yük taşıyordu sanki. Bu yükün altında ezildiğini hissediyordu. Bir aydır teslim edilmeyen evrakları vardı. Aslında o kadar da büyük şeyler değil ama yapamıyordu işte. Artık ona sorduklarında kendini mahcup hissediyordu. İşyerine sabahları kıl payı yetişiyordu. Evde de bir sürü birikmiş işleri vardı. Dikiş bekleyen bluzu ve paçası kısaltılacak pantolonu da onu bekliyordu mesela. Bunun gibi ufak tefek o kadar yapılması gereken şeyler vardı ki… Aslında hiçbiri çok zaman alacak şeyler değildi. Ama birikince çok fazla geliyordu gözüne ve başlayamıyordu. Ben halledemiyorum deyip kendini beceriksiz hissediyordu. Son zamanlarda bunları halletmeyi çok denemişti. “Bugün eve gidip ertelediğim ne varsa hepsini yapacağım.” diye niyetlendiği de çok olmuştu. Ancak eve gidince de yemekten sonraya bırakıyordu. Yemeği yedikten sonra ise işler üstüne üstüne geliyor hiç yapamıyordu. Oturduğu yerden kalkası gelmiyordu. Hatta yediklerini bile kaldıramadan orada oturduğu yerde uyuyakalıyordu. Sonuç olarak işleri halletme denemelerinin sonu hüsranla bitiyordu.

Deneyimsel Tasarım Öğretisi der ki: “Ertelenen her şey büyür.”

İş yapma isteği ve yorgunluk arasındaki çatışmanın getirdiği ağırlık kabuslara neden oluyordu. Yine bir gün böyle uyuyakaldığı kanepeden “Artık kaçma! “ diye bağırarak uyandı. Gözünü açtığında salonun darmadağın haline, iş kıyafetleri ile yatmış olmasına baktı ve bir an kendinden çok utandı.

“Bir yerden başlamalıyım.” dedi ve ayağa kalktı. Saat gece üçtü ama yapacak bir şey yoktu. Önce üstünü değiştirdi, sonra ev işine koyuldu. Çamaşırlar, bulaşıklar, odaları düzenleme derken sabah olmuştu. Allah’tan cumartesi günüydü ve uyumaya niyeti yoktu. Birikmiş ertelediği ne iş varsa yapmaya devam etti. İnsan çalıştıkça çalışası geliyordu. Ne çok iş vardı yaptıkça çıkıyordu dahası. Meğer ertelenen şeyler ne de büyümüş, erteledikleri dağ olmuştu da haberi olmamıştı.

Evet, insan ertelenen şeylerin büyüdüğü gerçeğini kaçırır çoğu kez. Ancak şunu da kaçırır: Çalışmadığı şeyler ve iş yükü beklettikçe birikirken; keyif, haz da beklettikçe birikir.

Peki, bekleyen, biriken şeyler büyüyorsa, bizler hangisini biriktiriyor ve büyütüyoruz acaba? Acılarımızı mı, hazlarımızı mı..?

 

 Deneyimsel Tasarım Öğretisi, insana hayat yolunda ihtiyacı olan tüm bilgileri veren gerçeklik ilmidir. Deneyimlerden yola çıkarak ulaştığı gerçek bilgilerle insanın geleceğini tasarlaması için stratejiler üretir. Problemlerini nasıl çözebileceğine dair gerçek yöntemler sunar.

“Kim Kimdir?”, “İlişkide Ustalık”, “Başarı Psikolojisi “ programlarıyla mutlu ve başarılı olmanın yöntemlerini aktarır.

“Keşfedilmemiş tek şey: Daha iyisidir.”

Yahya Hamurcu