Anne Canım Sıkılıyor!

ANNE CANIM SIKILIYOR!

“Annee! Çizgi filmim bitti. Canım sıkılıyor Şimdi ne yapayım.”

Parka gitmek, TV izlemek, oyuncaklarla oynamak… Bütün aktiviteleri sıraya sokmuştu Zeynep. Oğlu ara tatildeydi ve bu dönemi boş geçirmemeliydi. Çünkü Kaan yerinde duramayan bir çocuktu. Üstüne bazı akrabaları davet etmişti. Bir yandan misafirlerine hazırlık yapıyor bir yandan oğluyla ilgilenmeye çalışıyordu. Günler öncesinden başlamıştı hazırlıklara. Temizlik, alışveriş derken sıra ikramlıklara gelmişti.

Mutfakta ikramlıklarla uğraşırken Kaan sürekli annesinin yanına gelip eteğini çekiştiriyor, “Anne canım sıkılıyor, ne yapacağım ben?” diyordu. Bu durum Zeynep’i epey bunalmıştı.  Misafirleri yanlış zamanda ağırlamak istediğinin geç farkına varmıştı.

Kaan sürekli canı sıkılan bir çocuktu. Gezmeye gitse annesinin yanına gelir, “Canım sıkılıyor hadi kalkalım.” derdi. Önce heyecanla parka gitmek ister sonra hevesi çabuk geçerdi. Daha yarım saat olmadan “Canım sıkıldı eve gidelim.” diye tuttururdu. Ne bir aile ziyaretinde ne de evde bir huzur verirdi. Bari bugün yapmasa artık diye içinden geçirdi.

Kapıda cevap bekleyen oğluna dönüp:

“Oyalanacak bir sürü şey var içerde. Bir şey bulamamana şaşırıyorum! Evladım biz de çocuk olduk hemen odana geç.”

Söylenirken kendine hâkim olamamış, sesi de yükselmişti sonunda.

Bu çocuk neden böyle oldu diye söylenmeye devam etti. Her şeyi vardı yine de yetmiyordu. “İçerde bir oda dolusu oyuncağın var. Bin bir hevesle aldırdın ama hiçbiriyle oynamıyorsun. Biz bir tane su şişesiyle saatlerce oynardık da gıkımız çıkmazdı. Hele bir de annemize gidip canım sıkılıyor diyeceğiz… Bir keresinde saatlerce oynadıktan sonra canım sıkıldı dedim diye yemediğim laf kalmamıştı. Eskiden bu sözü ayıp sayarlardı. Canım sıkılıyor deme sakın diye sıkı sıkı tembih ederlerdi. Her şeyin var ama yine de yetersiz kalıyoruz. Eğlenme anlayışı yok şimdiki çocuklarda ve hatta erişkinlerde.

Kaan annesinin sert tavrını görünce odasına döndü. Zeynep’in aklına iş yerindeki arkadaşları geldi. Onlar da sürekli canım sıkılıyor der işe gelince kaçar eğlenceye gelince atlarlardı. İşe gelince kaçıp eğlenceye koşa koşa gitmek, ne kadar da tezat durumlardı.

Geçenlerde konuştuğu komşusunun oğlu düşündü. Birkaç gün önce kapıda karşılaşmışlardı. Komşusu, “Çocuğu bırakacak kimse yok da, sen bakar mısın?” demişti. Zeynep Ahmet’i çok severdi, Kaan’la da yaşıt sayılırdı. “Tabi” diyerek davet etti. Ahmet saatlerce ses çıkarmadan odada oyun oynamıştı. Yemek zamanı gelip yemeğini yemiş sonra da ödevlerini yapmaya başlamıştı. Canı sıkılınca da resim çizerek annesini beklemeye devam etmişti.  

Bir bizimkine bak, bir de Ahmet’e diye düşünmeden edemedi Zeynep.

Deneyimsel Tasarım Öğretisi der ki: “Cansıkıntısı kurtulacak bir şey değil yönetilecek bir şeydir.”

Eğlenmek için illa bir şeye sahip mi olunmalı? İnsan sahip olduklarıyla eğlenmesini, vakit geçirebilmesini de bilmeli değil miydi?

Hem kendi çocuğunu hem de komşunun çocuğunu düşündü. Kaan hep bir şeyler alma, yeme, tüketme derdindeydi. Oysaki Ahmet tam tersiydi. Ne zaman görse bir şeylerle uğraşır, ya ders çalışır ya oyuncaklarıyla oynardı. Dışarı çıktıklarında annesine eşya taşımada yardım eder, babasıyla balık tutmaya giderdi. Kardeşine bisiklete binmesini öğretir, salıncakta sallardı.

Kaan veya Kaan gibi olan birçok yetişkin neden can sıkıntısını yönetemiyordu? Cevabı şuydu: Faydalı uğraşı olan ister çocuk olsun ister yetişkin, can sıkıntısı yaşamıyordu.

Zeynep artık Kaan’ın canı sıkıldığında ne yapabileceğini biliyordu. Onu, oyalamaktan ziyade faydalı işler yapmaya yönlendirecekti.  Bu kararı alırken mutfaktan hemen oğluna seslendi:

“Kaan, oğlum gelip masayı kurmama yardım eder misin?”

 

 

 Deneyimsel Tasarım Öğretisi, insana hayat yolunda ihtiyacı olan tüm bilgileri veren gerçeklik ilmidir. Deneyimlerden yola çıkarak ulaştığı gerçek bilgilerle insanın geleceğini tasarlaması için stratejiler üretir. Problemlerini nasıl çözebileceğine dair gerçek yöntemler sunar.

“Kim Kimdir?”, “İlişkide Ustalık”, “Başarı Psikolojisi “ programlarıyla mutlu ve başarılı olmanın yöntemlerini aktarır.

“Keşfedilmemiş tek şey: Daha iyisidir.”

Yahya Hamurcu