Hayat Seni Elemeden Sen Kendini Eleme

HAYAT SENİ ELEMEDEN SEN KENDİNİ ELEME

Ali Hoca, ”Vee semineri sonlandırırken, şunları tekrar hatırlatlamak istiyorum: ’Asla bu hayatta ümitsizliğe düşmeyin! Eğer doğru bir şeye karar verdiyseniz o işte azmedin ve sabredin. Sonu mutlaka hayırlı olur. Asla vazgeçen tarafta olmayın. Mesela çok yaşanan bir durumdur, uçuşunuzun olduğu gün uyuyakalırsınız ve gecikirsiniz. Yine de o havaalanına gitmeniz gerekir. Çünkü bir ihtimal de olsa uçak rotar yapabilir veya ek sefer koyabilirler diye yola çıkarsınız. Hayat sizi elemeden siz kendinizi eleyemezsiniz.’ Haftaya aynı saatte görüşmek üzere!” diye cümlesini bitirirken, ders bitiş zili de çalmıştı. Ahmet, Ali Hoca’nın farklı seminerlerine de katılmış ondan da çok fayda görmüş ve hayatında önemli değişimler sağlayan stratejiler öğrenmişti. İlginç olansa, her hafta başına gelen olaylarda öğrendiği stratejileri test etme fırsatı bulmasıydı.

Son zilin çalmasıyla beraber Ahmet sınıftan aceleyle fırladı. İki saat sonra Dudullu’dan kalkacak olan İstanbul-Van otobüsüne yetişip, memleketinde gireceği KPSS sınavına yetişmesi gerekiyordu. Ancak telefonu eline alıp, on tane cevapsız aramayı görünce kayıtsız kalamadı. Aramaların dokuz tanesi çocukluktan beri en yakın arkadaşı olan Mete’dendi. Bir yandan metroya yürürken bir yandan da merakla Mete’yi aradı. Mete sanki telefon elinde bekliyormuş gibi daha çalmadan açmıştı. ”Neredesin be oğlum, kaçtır arıyorum? Van’a anneme ulaşmasını istediğim önemli bir paket var, giderken götürebilir misin? Şu an Kadıköy’deyim.” Normalde bu riski asla almayacak olan Ahmet, Mete’ye hayır diyemedi. ”Tamam kanka bekle, trene biniyorum, 20 dakikaya oradayım.”

Ahmet, arkadaşı Mete’den emaneti aldığında otobüse hala 45 dakika olduğu için rahatlamıştı. Ancak tekrardan metroya doğru gelirken, bir anda Kadıköy'de inanılmaz bir insan kalabalığı ile karşılaşmıştı. Süper lig şampiyonluğunun olduğu geceye denk gelmiş ve her yer formalı taraftarla dolmuştu. ”En iyisi taksiye bineyim.” diye düşünmüş ancak taksi bulamamıştı. Tekrar metro istasyonuna inerek şansını denemek istedi ancak orada da binlerce taraftarla metro bekliyordu. ”Askerde bile bu kadar erkeği bir arada görmemişimdir.” diye düşündü. Allah’tan iki uzun boylu kişinin arasına sıkışmıştı da, onlar yürürken o da onlarla beraber metroya binmeyi başarabilmişti.

Kozyatağı’nda indiğinde hemen taksi aramıştı. Köşedeki benzincinin orada görünce koşarak yanına gitti. Hemen kapıyı açarak, ”Seni ALLAH gönderdi abi. Dudullu’dan on dakika sonra otobüsüm kalkacak, lütfen hemen gidebilir miyiz?” Taksici dudaklarını büzüştürerek ”Kardeş kusura bakma benzinimi aldım, arabayı devredeceğim.” dedi. Ahmet ”Abi iki katı para versem?” diyerek ısrar etse de taksici ”Nuh dedi peygamber demedi.”

Ahmet bu sefer tekrar taksi aramak için Bostancı Köprüsü'ne doğru koşmaya başladı. Oraya doğru koşarken, aynı taksici kornaya basarak Ahmet’i durdurdu. ”Napıyorsun kardeş? Dudulu'ya koşarak gidilmez. On dakikada hiç gidilmez.” Ahmet nefesini zar zor toplayarak ”Bostancı Köprüsü'ne gidiyorum abi.” diyebildi. Taksici ”O zaman bin, seni oraya götüreyim.” deyince, Ahmet hemen taksiye atladı. Bostancı Köprüsü'ne varmıştı. Neyse ki hemen bir taksi bulabildi. Kapısını açar açmaz Pablo Escobar’ın filminden fırlamış dövmeli bir abi ona ”Buyur,” dedi. İçerdeki dayanılmaz kokuya rağmen Ahmet’in başka şansı yoktu. ”Saat 01:00’de otobüsüm var. Muhtemelen kaçıracağım ama yine de Dudullu’ya gitmem gerekiyor.” dedi Ahmet. Öyle ya... Hayat onu elemeden o kendini eleyemezdi. Otobüsün kalktığını görüp, ona el sallaması lazımdı.

Taksiye biner binmez otobüs firmasını arayıp, on dakika otobüsü bekletmelerini rica etmesine rağmen cevap olumsuzdu. Muavin, ”Abi asker uğurlama var, maalesef bekletemem, zaten geç kaldık.” demişti. Neyse ki on beş dakika içerisinde taksici Ahmet’i Dudullu'ya getirdi. Ahmet nefes nefese taksiden indi ve otobüsün beklediğini görünce neredeyse sevinçten ağlayacaktı. Asker yakınları asker uğurlaması olduğu için otobüsün önünü kesmişler ve gitmesine izin vermemişlerdi. Ahmet otobüsü kaçırmamış ve üstüne bir yarım saat de kalkmasını beklemek zorunda kalmıştı.

Tüm bu zorlu yolculuğa rağmen Ahmet KPSS sınavına girmeyi başarmış, sonunda istediği puanı alıp ve atanmıştı. O gün bugündür Ahmet’in favori stratejisidir. ”Hayat seni elemiyorsa sen kendini eleme. Bırak hayat senden vazgeçmiş olsun. Sen daima kendi kararında ısrarcı ol. Bu hayatta sla ümitsizliğe düşme! Asla vazgeçen tarafta olma.”

 Deneyimsel Tasarım Öğretisi, insana hayat yolunda ihtiyacı olan tüm bilgileri veren gerçeklik ilmidir. Deneyimlerden yola çıkarak ulaştığı gerçek bilgilerle insanın geleceğini tasarlaması için stratejiler üretir. Problemlerini nasıl çözebileceğine dair gerçek yöntemler sunar.

“Kim Kimdir?”, “İlişkide Ustalık”, “Başarı Psikolojisi “ programlarıyla mutlu ve başarılı olmanın yöntemlerini aktarır.

“Keşfedilmemiş tek şey: Daha iyisidir.”

Yahya Hamurcu