Ramazan İkramı

RAMAZAN İKRAMI

Sonlarına gelirken o ayın, zorlandı insan bir an

Kapıya vurup gitmek istedi o hayırlı aydan

Oysa başta ne güzel başlamıştı kendince, her akşam ayrı güzel, eğlenceli iftarlarda

Anlamamıştı nasıl geçtiğini ayın çoğunun

Evet, gerçekten anlamamıştı o ayın çoğu anlamını

Sadece yemekle ilgili bir iradeden ibaret sanmıştı

Ancak zanları ve iradesi orucun devamını getirmeye yetmemişti

Sıkılmış, bunalmıştı ve şikayet etmeye başlamıştı

Niye peki?

Çünkü, sorular vardı bu ayda cevap bekleyen

Oysa insan, hayatındaki somutluklardan çıkıp hiç soru sormamıştı ki kendine

Hiç soru sormayan insan, sorulara cevap vermek isteyen bir ayda, bunalmıştı 

Bir sorsa, bir düşünse aldığı cevaplarla kıracaktı zincirlerini belki

Belki o zaman gerçekten hissedecekti, Ramazan’ın ikramı, huzuru ve bereketini

O ayda tüm gözler dikilir insana

Ama kaç kilo verdiğine değil, davranışlarındaki dönüşüme,

Mesela ne kadar azla doyabildiğine,

Veya bir yerlerde kardeşleri açken geçecek mi lokmalar boğazından diye

Daha fazlasını istemeyi bırakıp şükredebiliyor mu, sabredebiliyor mu olana?

Sadece açlığa değil, sabrına bakılır mesela…

İnsanlara ve en çok da kendine sabrına,

Ne kadar dirayet gösterdin, hazlara, acılara, baskıya?

Ne kadar kendini bırakıp destek olabildin başkasına?

Ne kadar tebessümlüydün?

Ne kadar hediyeleşebildin?

Cebindeki azı gizlice paylaşabildin mi yoksulla, yolda kalmışla?

Ya da hürmetin nasıldı annene, babana, akrabana? 

 

Ve ayrılık vakti yaklaşır

O, her söz verdiği vakit gelmiştir yüz yıllardır

İnsana şifa olacak birçok şey anlatmak istemişti her gelişinde

Tek istediği, ondaki ikramın aranması ve anlaşılmasıydı

Kutlu İkramı, her gecesinde okumamız ve düşünmemizdi

Düşündüğünde bulacaktı insan, doğru soruları ve cevapları

Ve bir hesabını yapacaktı geçmişin, geleceğin… 

Yapıp ettiklerini bir teraziye koyup

Böylece çizecekti yeniden rotasını

Yaşayacağı belli olmayan bir sonraki Ramazan’a kadar

Evet geçiyordu vakit, kızıp sıkılacak zaman yoktu

Gidiyordu Ramazan… 

Başta kaçırdığı o huzuru son on günde yakalayabilirdi bir ihtimal

Bir ihtimal de olsa kapılar kapanmamıştı hala…

Arasa bulabilirdi belki sorularına cevap, kim bilir?

O Kutlu İkramın indiği ayda en çok o ikramla vakit geçirerek

Ve sorular cevaplarını bulduğunda yeniden önüne bakıp dua edebilirdi

Hem artık öğrenmişti insan, duayı 

Dua istemekti…

Evet, tevbeyle arınmış temiz bir kalple istemekti

Kimin karşısında küçüleceğini bilerek kıyamın sonunda,

Ya da kimi anacağını bilerek her kalbi sıkıştığında,

Sadece ve sadece O’ndan istemekti, baştan razı olarak vereceği sonuca

Ve Ramazan tevbeyi, duayı, yardımlaşmayı, sabrı daha bir çok şeyi öğreterek toparlanıyordu

İnsansa onu hüzünle uğurlamaya hazırlanıyordu

Bir yandan içinde bir umut,

Ramazandaki ikramı son anda bulabilirim belki diye

 

Deneyimsel Tasarım Öğretisi, insana hayat yolunda ihtiyacı olan tüm bilgileri veren gerçeklik ilmidir. Deneyimlerden yola çıkarak ulaştığı gerçek bilgilerle insanın geleceğini tasarlaması için stratejiler üretir. Problemlerini nasıl çözebileceğine dair gerçek yöntemler sunar. 

“Kim Kimdir?”, “İlişkide Ustalık”, “Başarı Psikolojisi” programlarıyla mutlu ve başarılı olmanın yöntemlerini aktarır.

“Keşfedilmemiş tek şey: Daha iyisidir.”

Yahya Hamurcu